Ostatni post z poprzedniej strony:

Gandalf, dzięki wielkie, przyjęłam fajnie jak się wsyszycy wspierają, w kupie sila!

Xxxutopia, pogadaj z tym swoim chłopem albo chodź na szczurka trójeczki i pogadamy o problemach a tak na poważnie to rozmowa z najbliższymi jest wskazana oni za Ciebie życia nie przeżyją ale powinni pomóc no chyba że mają wyjebane to co innego.

Piotr2k, nie Kuś xD strasznie trudno ogólnie przyznać że ma się problem, a jeszcze kontrolowanie to już wgl..

Piotr2k pisze: ↑

4 lata temu

chyba że mają wyjebane

Przed chwilą doszliśmy do wniosku, że właśnie chyba nie mają wyjebane na koleżankę Xxxutopia
Najlepiej, to właśnie jak skumasz się z ludźmi, którzy z tego wyszli i osiągnęli coś w życiu, mają jakieś ambicje i wygrali już tę walkę.
Oni najlepiej wesprą i odgonią myśli z Twojej głowy, odnośnie uzależnienia.
I nie patrz na to jak na problem, bo sama siebie dołujesz - to nie jest porażka, a jedyne potknięcie się. Wstajesz dalej i biegniemy po zwycięstwo!

Gandalf, Piotr2k,
Najgorsze jest to że byłam już u psychologa prywatnie, ten wysłał mnie do psychiatry i miałam przepisane leki (atarax i deprexolet), strasznie mnie zamulily, nie potrafiłam nawet mówić i zaczelam tyć. Ogólnie powody tego wszystkiego są naprawdę długie i skomplikowane xD

Xxxutopia, Leki na depresję i wahania nastrojów, które Ci przepisał, przez pierwsze 2 tygodnie, zazwyczaj powoduje spadek emocjonalny, który zazwyczaj się normuje. Czasem później jeszcze mogą czasami się pojawiać, jednak musisz informować o tym swojego lekarza, aby dobrać odpowiednią dawkę, oraz odpowiedni lek.

Gandalf, leki brałam bodajże 2 miesiące, czyli całe lato gdzie sam lekarz z mama stwierdzili ze narazie odstawimy i będziemy rozmawiać. Mama nie znała całej prawdy, nie wiedziała nic o dragach, myślała że to przez byłego chłopaka

Xxxutopia pisze: ↑

4 lata temu

Mama nie znała całej prawdy

I tutaj pierwszy błąd..

Xxxutopia pisze: ↑

4 lata temu

nie wiedziała nic o dragach

mam nadzieję, że nie łączyłaś ów leków, z narkotykami? A jeśli, to lekarz o tym, choć cząstkowo wiedział?

Xxxutopia pisze: ↑

4 lata temu

myślała że to przez byłego chłopaka

I znów błąd, gdyż w ten sposób lekarz i mama, starali się pomóc od zupełnie innej strony.

Jak juz zdecydujesz,że sie odcinasz od tego to polecam też skonczyć z forami takimi jak to.Ja np tak mam,że jak poczytam recki czy pooglądam fotki tu,to zaraz mnie ciśnienie łapie żeby przyjebać

Mądrze kolega prawi.
Ja zrezygnowałem na kilka miesięcy, gdyż uznałem, że bez tego ani rusz - jakoś 6-7 miesięcy nie byłem na forum.
Dopiero później faktycznie wróciłem, jednak byłem już na tyle stabilny, że recenzje produktów, są dla mnie po prostu tekstem napisanym na forum.

Gandalf, przy lekach nic nie brałam, bo nawet wstać było mi ciężko i z kimkolwiek się dogadać. Ten były chłopak jest głównym powodem dlaczego skończyłam właśnie w tym miejscu, pierwszy on mi dał zebym z nim nie zerwała, zdradzał mnie notorycznie przez 3 lata i w sumie zawsze udawałam że wsyzstko jest w porządku a po dopkach rozsypałam się.. Rzucił mnie bo wolał bawić się z kolegami, a potem wracał na chwilę i się bawił, potem żałował i tak przez jakieś 4 miesiące. Wtedy no już nie wytrzymałam i się posypałam, była jakaś tam próba samobójcza, psychiatra, leki, potem znajomi pomagali, poznałam chłopaka któremu bardzo na mnie zależy ale też miał taki problem i zaczął niedawno handlować, jak już widziałam to przy sobie no to skusiłam się, ale nie chce mówić że to przez niego, bo się będzie czuł winny. Skończył z handlem i wyjechał do pracy i myśli że tu jest w porządku, ahh te nastoletnie życie

Nie było mnie tu 2 miesiące
Tutaj postanowiłam nauczyć się otwierać, bo wiem że swój że swoim se może pogodoć

Wiadomość moderatora

Xxxutopia, pamiętaj że jak już wybierzesz leczenie to będziesz musiała odstawić dragi. Albo leczenie albo ćpanie Dobrze już nie będę kusił

Piotr2k, no to jest oczywiste że jedno albo drugie jakoś ta druga opcja jest bardziej zachęcająca, ale wiadomka ze bez leczenia to tu się nie obejdzie, dzieki Wielkie za rady

Też podchodze do kolejnej próby rzucenia.

W końcu udało mi się rozjebac sobie życie całkowicie. Przez to jak się zmieniłem, jak stałem się pustym emocjonalnie człowiekiem a w dodatku nerwowym zostałem sam, mój wieloletni związek przeszedł w zapomnienie. Bez wątpienia jestem toksycznym człowiekiem może i zawsze byłem ale narkotyki z pewnością pogłębiły ten stan.

Nie potrafię już kochać a jedynie się przypierdalac i siedzę w pustej chacie i mysle jaki ja głupi byłem i ile szans od życia zmarnowałem.

Trudne sytuacje w życiu zawsze mnie motywowały tak jest i teraz, ćpam więcej sportu niż zazwyczaj, jest we mnie jakaś siła ale boje się ze gdy to wszystko minie znów wrócę do rujnowania sobie własnych emocji.

Wydawało mi się że mam kontrolę nad tym co robię bo jednak życie na pozór ułożone, wydawało mi się, że raz czy dwa razy w miesiącu mogę ćpać bez konsekwencji a jednak zmiana dokonywała się powoli, zło jak kropla drążyła skałe.

Wyciągać wnioski i cieszyć się życiem.

Pozdro i wytrwałości dla wszystkich próbujących.

Feszek, wiem o co chodzi, grunt to słuchać rad i uczyć się na błędach

Jeśli pytasz to znak, że sam się z tego bagna nie wygrzebiesz. Wracając na forum również w końcu weźmiesz. Nie będziesz brał, nagle pojawi się akcja samplowa itd. Żeby rzucić trzeba zapomnieć, żeby zapomnieć trzeba się odciąć. Im bardziej próbujesz wyjść tym bardziej myślisz, a to działa na niekorzyść. Nie ma recepty na niemyślenie, można jedynie unikać bodźców, które przypominają i dostarczać takich, które zajmują głowę.

Uzależniony człowiek sam siebie robi w chuja. Działają tutaj bardzo pierwotne mechanizmy tak głęboko w nas, że tego nie ogarniamy. Będąc na zejściu można być pewnym, że nigdy już nie weźmiesz, a za tydzień kminić coś na imprezę. Ktoś kto chce rzucić na pewno nie powinien tu wchodzić, to najgłupsze co można zrobić. To jak zrywać z hazardem w kasynie. Jeśli ktoś już zerwie to też nie powinien tu wchodzić, bo w końcu wróci do początku. Jak Ci się już uda po prostu zostaw ten rozdział za sobą, nie daj się poddać nostalgii, taka moja rada.

Od siebie mogę dodać, że nie działaj pod wpływem impulsu. Wiele tu osób zrywa z nałogiem średnio co miesiąc. Ta decyzja musi być przemyślana i powinna być tylko Twoja. Ustal plan działania, stawiaj małe kroki, realizuj małe cele. Nie pozwól, żebyś się na siebie wkurwiał. Bardzo Cię ciśnie? To weź, ale mniej. Nie znasz umiaru? To zmniejsz częstotliwość brania, postaraj się nie doprowadzać do zbyt zjebanego zejścia. Powoli staraj się coraz bardziej zmieniać swój tryb życia. Znajdź pasję czy inną osobę jakieś zamienniki. Najważniejsze to nie okłamuj siebie i innych. Znaj swój limit i swoje słabości, nie obiecuj sobie bóg wie czego, bo za szybko się zniechęcisz.