Jak uzyskać P2NP ? https://dopek.eu/p2np-z-aldehydu-benzoesowego-i-nitroetanu-t1699.html

Redukcja fenylonitropropenu amalgamatem jest bardzo wydajna i szybka, jednak nie bardzo nadaje się do produkcji amfetaminy na dużą skalę. Łatwo jest przegrzać mieszaninę i trzeba stosować duże naczynia reakcyjne, w dodatku rozpuszczalniki szybko parują i problem jest ukryć rozprzestrzeniający się zapach octu. Dużo lepszą metodą jest redukcja Niklem Raneya - możemy w łatwy sposób kontrolować reakcje, zapach etanolu jest bardziej przyjazny, jednak minusem jest czas reakcji. Poniżej przepisy pochodzące z hyperreala, które są kolei translacją na język polski przepisów z Rhodium.

Otrzymywanie metalicznego niklu jako katalizatora

Rozpuść 4g chlorku niklu w 75 ml 95% EtOH, mieszając i ogrzewając do 50°C. Gdy sól się rozpuści dodaj 1 ml wody i 1 ml stężonego kwasu solnego*. W temperaturze 50°C, powoli dodawaj 5g folii aluminiowej, pociętej w paski 0,5x2,5 cm, w porcjach po 1g, mieszając**. Glin będzie powoli reagować z solą niklu, tworząc osad metalicznego niklu, z wydzieleniem odrobiny wodoru. Skrawki folii dodawaj w takim odstępie czasu, by utrzymać temperaturę 50°C, nie dopuszczając do gwałtownego wrzenia mieszaniny. Może to zając nawet dwie godziny. Gdy dodasz cały glin, roztwór powinien już się odbarwić. W przeciwnym razie dodaj kolejny gram folii i czekaj na odbarwienie się roztworu. Osad metalicznego niklu dodaj do 100 ml 20% r-ru wodorotlenku sodu i mieszaj przez 30 minut w 60°C. Zdekantuj i przemyj 5x100 ml wody destylowanej by pozbyć się resztek zasady.

*dodanie wody i kwasu okazało się konieczne by zainicjowac reakcję pomiędzy NiCl2 a Al.
**nikiel jest ferromagnetykiem, dlatego nie zaleca się używania mieszadła magnetycznego, gdyż wtedy magnesuje się i spada jego aktywność katalityczna

Otrzymywanie siarczanu amfetaminy

Preparatyka:
Rozpuszczono 5g czystego fenylonitropropenu w 50ml etanolu, po czym roztwór ten dodano do otrzymanego wcześniej niklu [2]. Następnie powoli dodano, mieszając kolbę, 3ml stężonego kwasu solnego i 1g pociętej w drobne kawałki folii aluminiowej. Folia powoli się rozpuszczała i tworzył się wodór. Zawartość naczynia mieszano od czasu do czasu - używanie mieszadła magnetycznego jest w tym momencie złym pomysłem, gdyż nikiel jest ferromagnetykiem. Gdy glin się rozpuścił, dodano ponownie 3ml stęż. HCl i 1g glinu. Powtarzano procedurę dziesięciokrotnie dopóki nie dodano 30 ml kwasu solnego i 10g glinu. Aluminium reagowało powoli, całość zajęła około 6 godzin w temp. 50°C (niższa temperatura powodowała wydłużenie czasu reakcji). Ciągłe mieszanie nie było konieczne - wystarczało mieszanie szklaną bagietką od czasu do czasu. Po roztworzeniu całego glinu, wlano powoli mieszaninę do 30g NaOH w 100ml wody ostrożnie mieszając [uwaga: konieczna jest osłona oczu]. Reakcja jest silnie egzotermiczna! Po 30 minutach cały nierozpuszczalny osad opadł na dno, a w roztworze pozostał pomarańczowy alkoholowy roztwór aminy. Nikiel nie roztwarza się w NaOH, dlatego prawdopodobnie można będzie go użyć w kolejnych syntezach. Rozdzielono pomarańczową warstwę i oddestylowano alkohol do uzyskania pomarańczowego syropu o zapachu całkowicie innym niż początkowy fenylonitropropen. Rozpuszczono syrop w acetonie i dodano powoli kwasu siarkowego(VI)[3] otrzymując ok 3g jasnożółtego siarczanu amfetaminy.

Wydajność można zwiększyć używając mechanicznego mieszadła. Można ekstaktować wodną warstwę NaOH/Al toluenem. Można także użyć większej ilości niklu i więcej aluminium do wytworzenia większej ilości wodoru.