Śmiało można wrzucić w translatora.
Zapewne publikacja już była ale warto przypomnieć
Pięknie rozbite działanie stymulantów +SAR + toksyczność itd
Leki psychoaktywne — od struktury chemicznej do stresu oksydacyjnego związanego z neuroprzekaźnictwem dopaminergicznym. Recenzja
za pomocą George Jîtcă 1,Bianca E. Ősz 1,*,Amelia Tero-Vescan 2 orazCamil E. Vari 1ORCYD
1
Department of Pharmacology and Clinical Pharmacy, Faculty of Pharmacy, George Emil Palade University of Medicine, Pharmacy, Science and Technology of Târgu Mureș, 540142 Târgu Mureș, Rumunia
2
Wydział Biochemii, Wydział Farmaceutyczny, Uniwersytet Medyczny im. George'a Emila Palade, Farmacja, Nauka i Technologia w Târgu Mureș, 540142 Târgu Mureș, Rumunia
*
Autor, do którego korespondencja powinna zostać zaadresowana.
Amfetamina została po raz pierwszy zsyntetyzowana w 1887 roku przez chemika L. Edeleanu, będącego liderem grupy związków, które wykazują podobieństwa strukturalne i wspólne działanie biologiczne. Amfetamina jest obecnie zatwierdzona przez FDA do leczenia zespołu deficytu uwagi (ADHD) i narkolepsji, a niektóre pochodne amfetaminy są licencjonowane zarówno do leczenia ADHD, jak i otyłości [ 1 ]. Substancje te są ściśle monitorowane przez agencje narkotykowe ze względu na ich potencjalne nadużywanie. Ostre skutki stosowania tych substancji obejmują euforię, zwiększoną czujność i aktywność psychomotoryczną, zmniejszenie apetytu, a nawet utratę apetytu i hipertermię. Długotrwałe nadużywanie powoduje stany psychotyczne, paranoidalne, agresywne, a przede wszystkim neurotoksyczne [ 2]. Pochodne amfetaminy promują stres oksydacyjny poprzez zmniejszenie ekspresji genów enzymów antyoksydacyjnych Cu-Zn: dysmutazy ponadtlenkowej (SOD), katalazy (CAT) lub peroksydazy glutationowej (GPx). Nadmierna produkcja ciepła, która indukuje hipertermię i stan prokataboliczny, ułatwia konwersję enzymu dehydrogenazy ksantynowej do formy utleniającej [ 3 ].
Cyt
. Przezśródbłonkowa bariera krew-mózg i lipofilność
W celu oceny neurotoksyczności indukowanej przez pochodne katynonu i amfetaminy konieczne jest zbadanie wpływu na transportery i receptory katecholamin; wynikiem interakcji jest jakościowa i/lub ilościowa modyfikacja normalnych szlaków sygnałowych. Te biologiczne cele podlegają cytotoksyczności wywieranej w wyniku indukcji stresu oksydacyjnego. Zatem neurotoksyczność indukowana przez te dwie klasy leków opiera się na ich zdolności do wywoływania procesów zapalnych prowadzących do nieodwracalnej degeneracji (tj. nieodwracalnej cytotoksyczności). Związek między toksycznością neuronalną a degeneracją jest ściśle związany z ilością leku docierającego do ośrodkowego układu nerwowego (OUN). Różnice pomiędzy związkami (pochodnymi katynonu i analogami nie-β-keto-amfetaminy) wynikają z różnych zdolności do przekraczania bariery krew-mózg (BBB). Ponieważ celem tych leków jest mózg, zdolność dotarcia do poziomu tego narządu zależy nie tylko od drogi podania, ale także od ich właściwości fizykochemicznych (które decydują o penetracji BBB). Ponadto możliwe jest, że zmieniona funkcja bariery może powodować skutki związane z neurotoksycznością. Wiadomo, że cząsteczki o indeksie przepuszczalności większym niż 1 mogą łatwo przejść przez BBB. Należy zauważyć, że związki o wskaźniku przepuszczalności większym lub równym 3 mają wysoką przepuszczalność, a te o wskaźniku większym niż 10 mają bardzo wysoką przepuszczalność. MDPV charakteryzuje się najwyższym stopniem lipofilności.17 ]. Nadużycie wiąże się ze zmianami w przepuszczalności BBB. Dodatkowo do tej zmiany dochodzi ekscytotoksyczność, która wpływa na dystrybucję leku i jest związana z masową generacją ROS. Jest to mechanizm indukowanej neurotoksyczności [ 18 ].
3.2. Wpływ transporterów neuroprzekaźników, transporterów pęcherzykowych i receptorów
Jeśli chodzi o modyfikację działania układów monoaminergicznych, jest to jedna z cech charakterystycznych pochodnych amfetaminy i wpływ ten zostanie omówiony szerzej (m.in. analogi katinonu).
Tak więc neurotoksyczność wywierana przez amfetaminę wynika z wyczerpania DA i 5-HT, hamowania enzymów biorących udział w biosyntezie neuroprzekaźników, hydroksylazy tyrozynowej (TH) i hydroksylazy tryptofanu 2 (TPH-2), inaktywacji DAT i transportera serotoniny (SERT) i zmniejszenie funkcji VMAT2 [ 19 ], promując apoptozę i degenerację neuronów.
Wiadomo, że metamfetamina ma negatywny wpływ na prążkowie (neurotoksyczność spowodowana rozregulowaniem funkcji mitochondriów, nierównowaga energetyczna neuronów, nadprodukcja ROS, degeneracja zakończeń aksonów), zwłaszcza na zakończenia nerwowe DA. Efekty te mogą być konsekwencją długotrwałego ubytku DA i zmniejszonej syntezy DA z powodu zmniejszonej aktywności TH [ 2 , 17 , 20 , 21 , 22 ].
Chociaż liczba badań jest ograniczona, działanie związków β-keto-amfetaminy wydaje się być bardziej złożone, wpływając na większą neuroprzekaźnictwo; wiadomo, że metakatynon jest selektywny w uwalnianiu mediatorów (ma zdolność uwalniania głównie DA, ale nie można również wykluczyć mechanizmu serotoninergicznego) [ 9 , 17 , 23 , 24]. Przy powtarzanych dawkach zmniejsza się aktywność DAT, SERT, enzymów biorących udział w biosyntezie katecholamin, TH i TPH-2. Jeśli chodzi o mefedron, ma on właściwość uwalniania DA (podobnie jak metamfetamina, ale znacznie słabiej), ale wpływ na neurony DA jest większy niż MDMA. Badania mikrodializy przeprowadzone na mózgach szczurów wykazały, że metamfetamina i mefedron zwiększają zewnątrzkomórkowy poziom 5-HT (w przeciwieństwie do amfetaminy), co można uznać za jakościowo odmienny efekt farmakologiczny [ 8 , 25 , 26 ].
Dane eksperymentalne przeprowadzone na synaptosomach mózgu szczurów pokazują, że mefedron i metylon są nieselektywnymi inhibitorami DAT, transportera norepinefryny (NET) i SERT, powodującymi wzrost zewnątrzkomórkowego poziomu DA i 5-HT [ 7 , 8 , 11 , 25 , 27 , 28 , 29 ]. Eksperymenty z mikrodializą pokazują, że pochodne pirowaleronu i MDPV zwiększają zewnątrzkomórkowe stężenie DA w jądrze półleżącym (NAc) [ 25 ], te pochodne mają wyższą zdolność hamowania DAT i należą do najważniejszych inhibitorów [ 9 , 25 , 29].]. Z drugiej strony, takie związki nie mają właściwość stymulowania uwalniania DA [ 7 , 17 , 30 ].
Podsumowując, DA jest głównym czynnikiem generującym negatywne efekty, wywierając silniejszy wpływ w porównaniu z 5-HT. Wynika to ze zwiększonej podatności neuronów DA na enzymatyczne i nieenzymatyczne procesy oksydacyjne [ 31 , 32 , 33 , 34
Miłej lektury i... Smacznego
Zwłaszcza jak kolejnego dnia ciągu wrzucicie kolejne 0.6grama, bo już nie klepie.
A jak mi ktoś kiedyś na takim forum powiedział "jak już nie klepie to chyba nie szkodzi co nie?"
)Aaaa i specjalne pozdrowienia dla wszystkich którym przypadły do gustu metylowane amfetaminy które też są toksyczne
ale to historia na inną bajkę, choć spokojnie można to wywnioskować na podstawie tej publikacji Źródło https://www.mdpi.com/2076-3921/10/3/381
Proszę o zatwierdzenie tego tematu i usunięcie tego drugiego
Poprostu tam nie dodałem źródła
Może jakbyś stosował dawki terapeutyczne takie jak bupropion to by było bezpieczne 
